11 november 2013

Silke was vandaag voor het eerst en omdat Silke er van houdt om op pad te gaan, heeft ze een belletje om. Dit om alle konijnen te waarschuwen en het voor mij makkelijker te maken wetende waar ze is.

Na 2 seconden was ze ‘m gepeerd en liep ik langs het hek waar ik haar voor het laatst had gezien. Daar ontdekte ik een groot gat in het hek waarvandaag je uitkomt op een weggetje welke weer leidde tot de grote weg. Met lood in mijn schoenen en oren gespitst op autorem geluid begon mijn zoektocht naar Silke.

Gelukkig kwam ze na een paar minuten het landweggetje weer op ver bij de weg vandaan. Vervolgens hoorde ik een dame haar hond in paniek roepen. Deze mevrouw dacht dat ik met schapen in het gebied liep i.v.m. het belletje van Silke.

Om meteen goed te beginnen met SIlke aangezien ik geen zin heb om dagelijks hartverzakkingen te krijgen, gebruik ik haar jachtinstinct in de voor mij goede richting.

Ik laat haar speuren naar mij!

Dus niet roepen en elke keer een andere route nemend waardoor ze steeds achter kwam te lopen ipv voorop. Doordat ze haar neus moest gebruiken om ons te vinden was ze meer bezig met het vinden van mij en de andere honden dan op jacht te gaan. So far so good!

De hooligans Tukker en Peer waren helemaal onder de indruk van de jaagdame en mak als schaapjes liepen ze achter haar aan. Niets geen strijd meer over wie er voorop mocht lopen. Tot ze te ver ging, dan kwamen ze snel terug naar mij om elkaar vervolgens weer op hun plek te wijzen.

5 november 2013

Complimentendag!

Een mail van een klant die blij is dat hun hond Benji niet meer achter katten aangaat en de andere hond Charlie niet meer agressief is naar ‘vreemde’ honden. Zo blij wordt ik van de ongeloof en blijheid van mensen die hebben behaald wat ze een 2 tal weken geleden nog onmogelijk leken.

Een andere klant van mij kwam even langs om te vertellen dat ze, nu halverwege een aangepaste sessie voor hun hond met jacht- en wegloopdrang, zo blij zijn met hun hond. Hij kan weer overal los en ze weten precies wat ze moeten doen als Max er in zijn eentje op uit gaat. Max is sneller terug dan dat ze hadden durven hopen.

Altijd fijn om mee te mogen liften op de succesen die mensen met hun honden behalen. Daar word ik blij van!!

4 november 2013

Tukker en Diesel zijn vandaag hier en Tukker zit duidelijk niet lekker in zijn vel. Meteen bij binnenkomst kreeg Diesel op zijn flikker van hem en even later Olle tijdens een wandeling. 

Olle is van een nieuwe klant die vandaag kennis kwam maken. Gelukkig hebben ze alle vertrouwen in mij na mijn cordate optreden toen Tukker zijn slechtste kant liet zien en mag Olle regelmatig bij ons komen spelen.

Omdat er een uitlaatservice per direct moet stoppen, heb ik vandaag en gisteren zo’n 35 mensen te woord gestaan die allemaal op zoek zijn naar oppas voor hun liefste bezit. Helaas kan (en wil) ik niet alle hondjes opvangen dus heb ik iedereen doorverwezen naar de uitlaatservices waar ik denk dat de hond en eigenaar het beste op hun plek zullen komen.

Voor mij blijft het belangrijk om 1 op 1 met de hond te kunnen trainen en ze de aandacht te geven die ze nodig hebben. Dat moet ik niet uit het oog verliezen. Ook niet nu ik het geld goed zou kunnen gebruiken moet ik blijven denken aan wat ik wil en waar ik gelukkig van wordt.

Beeckse Bergen

1 november

We gaan eindelijk met zijn drietjes op vakantie en ik heb er zin in!

M heeft van een klant een weekendje Beekse Bergen gekregen en Peer mag mee. Bepakt en bezakt met bench en speeltjes (hij mag immers niet mee het park in) kwamen we aan en meneer voelde zich meteen thuis.

2 november

Peer hoeft niet in de bench. Hij weet al in welke kamer wij slapen en komt in de ochtend vakantie vieren op bed. 

Na heel wat balletjes te hebben gegooid in de ‘achtertuin’ en heel veel knuffels van mensen met kinderen die in het park waren om 'enge' beesten te zien, konden wij gaan en ging meneer slapen.

Bij terugkomst lag hij nog net zo te slapen als toen we weggingen. Wat is het toch een makkelijk beessie…….vandaag.

Een aantal foto's van hoe Peer zijn dagen doorbrengt

31 oktober 2013

Wauw, echt veel te lang niet geschreven! Er is een hoop gebeurd afgelopen weken. Een vriendin van mij heeft een maand lang hier gewoond, een hond en een auto gekocht om vanuit hier naar Italie te vertrekken voor een bar en B&B.

Pip (de aangeschafte tweedehands Galgo) werd Peer zijn grootste vriendin en zelfs botjes konden blijven liggen. Elke keer als ik de hondjes in huis kwijt was, lagen ze innig verstengeld te genieten van elkaar.

Pip kwam uit een roedel van 30 honden en was dus erg duidelijk met haar communicatie. Ook met het laten (na een dag of twee) blijken aan Peer dat hij de tofste van de wereld is in haar ogen. Kan ook niet anders want mevrouw de koningin stuurde Peer met alles vooruit als ze ergens onzeker over was en Peer deed het allemaal maar braaf. Net de echte wereld ;-)

Ook mijn nichtje Mette is weer 2 dagen langs geweest en is samen met mij naar een klant geweest, heeft Peer samen met Charlotte en Pip uitgelaten, heeft onderweg een dode pup in het water gevonden (en de Ambulance gewaarschuwd wegens infectie gevaar) en bij thuiskomst een opsporing gezien van politiehonden die zochten naar de juwelen die bij een inbraak waren gestolen. Deze lagen notabene onder mijn auto!

En dat allemaal met haar 8 jaar oud. Geweldig spannende dagen voor haar!

Pip hebben we binnen een dag zindelijk gemaakt en na 2 dagen al los meegenomen het strand op. Twee keer liep ze met de verkeerde mensen mee maar mijn hondjes gingen haar gewoon halen.

Ondertussen heeft Tukker weer een aantal dagen aan het infuus gelegen en is erg afgevallen. Precies 1 week heeft hij zich goed gevoeld om afgelopen weekend weer doodziek te zijn en aan de pretnison gedwongen.

Ik merk bijna niets van zijn misterieuze ziekte. Wel kwam hij gisteren (en vandaag) met een bokkepruik binnen en heeft Peer gisteren op de ochtend wandeling goed te grazen genomen. Schade Peer; 4 gaatjes in zijn hoofd en een ernstig bloedende lip. Tukker had niets omdat Peer niets deed behalve lawaai maken. Na de ruzie onder mijn toezicht goed uitgepraat te hebben, kropen ze de rest van de dag lekker tegen elkaar aan zodra het kon. Apart stel die Tukker en Peer……

7 oktober 2013

Deze blog gaat eens niet over Peer maar over Tukker.

Na 2 weken ziek te zijn geweest en dus niet bij mij in de opvang te zijn geweest, kreeg ik een overenergieke Tukker in huis.

Aan het einde van de dag heb ik lang gesproken met zijn eigenaar. Ik vermoed namelijk dat Tukker hen een beetje in de maling neemt als ik hoor hoe hij zich thuis gedraagd.

Hij is loom, wil niet lopen en gaat heel angstig bij elke stap op de grond liggen met zijn staart tussen de benen. Vooral ’s avonds.

Na wat tips te hebben gegeven werd ik een minuut later gebeld. De eigenaar was nog onderweg naar zijn auto toen Tukker hetzelfde deed als altijd…..

Omdat ik dat wel eens wilde zien, Tukker is immers altijd vol energie bij mij, liep ik naar hen toe en zag ik een totaal andere hond als ‘mijn’ Tukker.

Zodra hij mij hoorde, was de Marit Tukker weer terug en stond niet alleen zijn eigenaar maar ook ik, raar op de neus te kijken.

Een totaal andere hond die blij meeliep als ik er naast liep, maar dat hij binnen no-time veranderde in een angstige hond als ik besloot te blijven staan.

Na een korte sessie om uit te leggen hoe ik het zou aanpakken, was ik van mening de eigenaar te laten zien dat Tukker misschien wel meer kan dan zij denken. Niet alleen mentaal maar ook fysiek. Daarom besloten we Tukker op een nieuwe manier in en uit de auto te halen. Na een 3tal keer sprong mr. T uit zichzelf in en uit de achterbak wat de eigenaar verbaasd deed staan. Hij had hem altijd gedragen (tegen Tukker zijn zin in waarschijnlijk)

De eerste stap is gezet naar een beter voelende Tukker. Strenger zijn is voorlopig de oplossing voor de eigenaaren en oefenen met alles waar hij raar op reageerd.

Ik denk dat ik binnenkort maar eens naar hun huis moet in Utrecht om daar het probleem aan te pakken want hier zie ik een enorme uitdaging in!